logkair

 

                                                                                   ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου η διαδικτυακή ημερίδα του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ» που έγινε με αφορμή την γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

Το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στα 1700 χρόνια από την Α΄ (325-2025) Οικουμενική Σύνοδο. Μίλησαν ο κ. Δημήτριος Μόσχος, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ, με θέμα «Συνοδικότητα, Δημοκρατία και Χάρισμα στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Η σημασία τους σήμερα», όπου τόνισετη σημασία αυτού καθ’ αυτού του γεγονότος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ως αναβίωσης του δημοκρατικού στοιχείου στο ρωμαϊκό δημόσιο βίο (που είχε πια αρκετά υποχωρήσει τον 4ο αιώνα) που, όμως, έγινε με τους όρους της χαρισματικής εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό και ο σύγχρονος της Συνόδου ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας το συγκρίνει με την Πεντηκοστή. Αυτό, υποστήριξε ο κ. Μόσχος, έχει ιδιαίτερη σημασία για μας σήμερα, αφού μας δείχνει ότι η έννοια του χαρίσματος στη χριστιανική ζωή δεν απορρίπτει αλλά ανακαινίζει την πολιτική και ειδικά τη συμμετοχική και δημοκρατική μορφή της στην προοπτική των εσχάτων.

Ο δεύτερος στη σειρά ομιλητής κ. Θεόδωρος Γιάγκου, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, στην εισήγησή του με θέμα: «Από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Σύνοδο της Κρήτης. Η παράλληλη θεματολογία», παρουσίασε την κοινή θεματολογία, καθώς και πτυχές του Συνοδικού Θεσμού, έτσι όπως αυτός εκφράστηκε στην Α´ Οικουμενική Σύνοδο και στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη 2016). Τα θέματα του γάμου μετά τη χειροτονία και της εορτής του Πάσχα απασχόλησαν αμφότερες τις Συνόδους. Σήμερα η εορτή του Πάσχα επανέρχεται στη θεολογική επικαιρότητα με δεδηλωμένη την πρόθεση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να υιοθετήσει όσα αποφασίστηκαν στην Σύνοδο της Νικαίας. Για την Ανατολική Εκκλησία, ο κοινός εορτασμός θα διευκολύνει ποιμαντικά το ορθόδοξο πλήρωμα, κυρίως αυτό που ευρίσκεται στις χώρες της λεγομένης Διασποράς, αλλά και τις οικογένειες που έχουν συνάψει μικτό γάμο, προφανώς με Ρωμαιοκαθολικούς, Προτεστάντες, Αγγλικανούς. Στην εισήγηση, επίσης, έγινε λόγος και για τη συμβολή του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και ειδικότερα για τη σύνταξη του Μηνύματός της.

Τελευταίος ομιλητής του Α΄ Μέρους ήταν ο BasiliusGroen, Καθηγητής στο Γκράτζ της Αυστρίας και στο Ποντιφικό Ινστιτούτο με τίτλο: «Ο Συνοδικός θεσμός στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Μια νέα θεώρηση». Στην εισήγησή του περιέγραψε πόση έμφαση, δίνει πλέον η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στη συνοδικότητα μέσω μιας παγκόσμιας Συνοδικής Διαδικασίας. Συγκεκριμένα ο κ. Groen αναφέρθηκε στις Επισκοπικές Σύνοδοι του 2023 και 2024 στη Ρώμη που συζητήθηκαν θέματα όπως η συμμετοχή γυναικών με δικαίωμα ψήφου, η ισότιμη συμμετοχή όλων των συμμετεχόντων, κληρικών και λαϊκών και η παρουσία εκπροσώπων άλλων Εκκλησιών στις συζητήσεις και άλλα ακανθώδη ζητήματα όπως η κακοποίηση, των διακρίσεων κατά των γυναικών, η κατάχρηση εξουσίας, η ανάγκη για μια ολοκληρωμένη οικολογία και η ανάγκη για εκκλησιαστική ανανέωση. Τέλος, αναφέρθηκε τόσο στις εντάσεις που προκάλεσε η Συνοδικότητα, ειδικά στη Γερμανία, όσο και στο διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών που συνεχίζεται με την ομάδα «Αγ. Ειρηναίος Λυώνος» η οποία εργάζεται πάνω στο θέμα των σχισμάτων και της ενότητας.

Το Β΄ Μέρος της Ημερίδας ήταν αφιερωμένο στα 15 χρόνια από την ίδρυση του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ».

Πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου Επίτιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ ο οποίος με θέμα: «Θρησκευτική παιδεία σε ένα σύγχρονο λαϊκό κράτος» αναφέρθηκε στην εποχή του απόλυτου αποπροσανατολισμού και πνευματικής αποχαύνωσης το μάθημα των Θρησκευτικών, απαλλαγμένο από τα κατηχητικά χαρακτηριστικά του, μπορεί να λειτουργήσει ως μια φωνή ελπίδας που θα αντιπαραθέσει στα σημερινά αδιέξοδα το όραμα μιας κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς και που θα αναζητήσει μια έντιμη διέξοδο ανάμεσα από τις παγίδες της απόλυτης ατομοκρατίας του “create your own myth” από τη μια μεριά και του ολοκληρωτισμού, στον οποίο οδηγεί ο φονταμενταλισμός από την άλλη.

            Δεύτερη στη σειρά ομιλήτρια ήταν η κα Κατερίνα Πενιρτζή, θεολόγος εκπαιδευτικός, με θέμα εισήγησης: «Δεκαπέντε χρόνια “ΚΑΙΡΟΣ”, δεκαπέντε χρόνια προσπάθειας και αγώνα για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης». Η εισηγήτρια αναφέρθηκε στις ζυμώσεις του «ΚΑΙΡΟΥ», στην ανάγκη του να διακονήσει μια ορθόδοξη ζωντανή θεολογία και τη θρησκευτική εκπαίδευση, με πρόταση θρησκευτικού μαθήματος, με θεμέλιο την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση και τον τρόπο που βιώνεται και εκφράζεται στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας, πλαισιωμένο με στοιχεία άλλων ομολογιών και θρησκειών, που μπορεί να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές χωρίς καμία διάκριση, να διερευνά απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα που διχάζουν την ανθρωπότητα και να συνεισφέρει στον αμοιβαίο σεβασμό, στην κατανόηση του διαφορετικού και στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η κα Πενιρτζή τόνισε πως ο «ΚΑΙΡΟΣ» κάνει προτεραιότητά του την ανάγκη των εκπαιδευτικών για επιμόρφωση προκειμένου να αναπτύξουν τις δεξιότητες που απαιτεί η αλλαγή, και οργανώνει πολλές και ποικίλες επιμορφωτικές δράσεις. Η δυναμική του παρουσία στον εκπαιδευτικό κόσμο είναι μια παρακαταθήκη για τον συνεχή αγώνα του για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης και για μια πολυεπίπεδη στήριξη των εκπαιδευτικών θεολόγων και δασκάλων.

Ο τρίτος ομιλητής κ. Γρηγόρης Μαυροκωστίδης, θεολόγος εκπαιδευτικός, με τίτλος εισήγησης: «Η γλώσσα της Θεολογίας και η γλώσσα των νέων στο σχολείο σήμερα», αναφέρθηκε στην ευθύνη της θεολογίας σήμερα, να συνομιλήσει με τους νέους, να αφουγκραστεί την κριτική, τα όνειρα  και την αγωνία τους. Να κάνει τη γλώσσα των νέων γλώσσα της θεολογίας. Να αναδείξει την βαθύτερη εσωτερική συνάφεια  της Βιβλικής και Πατερικής Θεολογίας με το ήθος των νέων, ως ήθος αγάπης και ελευθερίας. Να γνωρίσει τον άλλο, τον διαφορετικό. Να διαλεχθεί με την  επιστήμη, την τέχνη και τον πολιτισμό, τη βαθύτερη  ανάγκη της  ανθρώπινης ψυχής για μεταμόρφωση και δημιουργία. Η σάρκωση της αλήθειας σε κάθε εποχή δεν συνιστά  εκκοσμίκευση της θεολογίας άλλα πραγμάτωση και φανέρωση της αλήθειας για το Θεό και τον άνθρωπο που πρέπει να παραμένει το κέντρο.

Ακολούθησε γόνιμος διάλογος και η εκδήλωση έκλεισε με ένα βίντεο με φωτοστιγμές από την ίδρυση του Συνδέσμου το 2010 ως και τις τελευταίες συναντήσεις των μελών του το 2024.

Στο κανάλι του ΚΑΙΡΟΥ στο YouTube και στους κάτωθι συνδέσμους θα βρείτε τα βίντεο:

Α΄ Μέρος της Ημερίδας: https://www.youtube.com/watch?v=aNDlNCkpiIQ

Β΄ Μέρος της Ημερίδας: https://www.youtube.com/watch?v=0GULrSCwGYA

 

logkair

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ επί τη εκδημία του αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου

Λίγες ημέρες πριν, στις 25 Ιανουαρίου 2025, ανήμερα της μνήμης του μεγάλου δασκάλου και ιεράρχη της Εκκλησίας μας Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ένας άλλος μεγάλος εν ημίν δάσκαλος και ιεράρχης, αποχαιρέτησε τα πρόσκαιρα και επείγεται για τα αιώνια.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιανουλάτος, δεν είναι πια μαζί μας.

Με την απώλειά του όλοι νιώθουμε ότι λιγοστεύουμε, μια και η προσφορά του στην Εκκλησία και τη θεολογία της είναι ανεκτίμητη και σίγουρα δυσαναπλήρωτη.

Με μέγιστη θλίψη τον αποχαιρετούμε, αναλογιζόμενοι όλα όσα διδαχθήκαμε και ζήσαμε κοντά του, ευχόμενοι ο Κύριος της ζωής, ο Ιησούς Χριστός, να τον συμπεριλάβει στην χορεία των απ΄αιώνων Αγίων Του.

Οι σκέψεις μας βρίσκονται με τους ορθόδοξους αδελφούς μας της Αλβανίας, οι οποίοι καλούνται να αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους που ανέστησε την Εκκλησία τους από το μηδέν που την είχαν καταδικάσει δεκαετίες ολοκληρωτισμού και ανελευθερίας.

Ο Αναστάσιος, όμως, δεν θα λείψει μόνο από εμάς τους Ορθόδοξους. Είμαστε βέβαιοι ότι μαζί με εμάς θρηνούν όλοι οι αδελφοί, χριστιανοί και μη, που τον γνώρισαν και γεύτηκαν από τους καρπούς του ανοιχτού, ανεξίθρησκου, ελεήμονος και σοφού πνεύματός του.

Ας έχουμε την ευχή του.

Για το ΔΣ του θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός»

Ο Πρόεδρος                                                     Ο Γραμματέας

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ
gjre

Το περιοδικό ΕλΘΕ (Ελληνική Έκδοση για τη Θρησκευτική Εκπαίδευση) / GjRE (Greek Journal of Religious Education) είναι μία διεθνής επιστημονική περιοδική έκδοση με αξιολόγηση (peer-review) που έχει έδρα στην Ελλάδα και ανήκει στον Πανελλήνιο Θεολογικό Σύνδεσμο «ΚΑΙΡΟΣ -για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης». Δημοσιεύει άρθρα στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα σχετικά με την Θρησκευτική Εκπαίδευση, την Παιδαγωγική και τη Θεολογία.

περισσότερα...

×

Warning

Error loading component: com_users, Component not found.
Error loading component: com_languages, Component not found.

Φύλλο Εργασίας Α1, 4

ΤΑΞΗ:  Α’  Γυμνασίου

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ:  Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε

ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΙΙΙ:  Η Εκκλησία οργανώνεται

 

  1. Από την «Εκκλησία του Δήμου» στην «Εκκλησία του Χριστού»

ü  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ

«Εκκλησία»

Στα Ιεροσόλυμα μετά την Ανάληψη του Ιησού Χριστού, η πρώτη εκκλησία οργανώνεται με βάση τα ελληνικά πρότυπα. Η εκλογή του Ματθία στη θέση του Ιούδα ως δωδέκατου αποστόλου γίνεται με κλήρωση κατά τον ίδιο τρόπο που προβλέπει το αθηναϊκό πολίτευμα.

Ο όρος «εκκλησία» που διάλεξε ο Χριστιανισμός για να δηλώσει την ιστορική υπόστασή του, υπενθυμίζει και πάλι την πολιτική ζωή των Ελλήνων. Η λέξη «εκκλησία» σημαίνει την επίσημη και κατά τακτά διαστήματα συνέλευση των πολιτών μιας πόλεως, για να λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Οι χριστιανοί συμπληρώνουν: «εκκλησία του Θεού» ή «εκκλησία του Χριστού», δηλώνοντας ότι η πηγή της δικής τους Εκκλησίας δεν είναι ο δήμος, αλλά ο Θεός. 

Το κέντρο της ζωής της χριστιανικής Εκκλησίας ήταν η σύναξη, το μάζεμα των χριστιανών για να τελέσουν τη Θεία Ευχαριστία. Χωρίς αυτή τη σύναξη της Ευχαριστίας δεν μπορούσε να λειτουργεί η Εκκλησία. 

  1. Οι χριστιανοί, πολίτες ενός άλλου κόσμου

ü  ΚΕΙΜΕΝΟ

Τι ζητάει ο Παύλος:

Αν θέλετε, λοιπόν, να μου προσφέρετε μια ενθάρρυνση που δίνει η πίστη στον Χριστό ή μια παρηγοριά που προέρχεται από αγάπη∙ αν μετέχετε στο ίδιο πνεύμα∙ αν έχετε έλεος και στοργή∙ τότε γεμίστε την καρδιά μου με χαρά ζώντας με ομόνοια, έχοντας την ίδια αγάπη μεταξύ σας, έχοντας όλοι μια ψυχή, ένα φρόνημα. Μην κάνετε τίποτα από ανταγωνισμό ή από ματαιοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη ας θεωρεί ο καθένας ανώτερό του τον άλλο. Ας μη φροντίζει ο καθένας μόνο για ό,τι ενδιαφέρει τον ίδιο, αλλά και για ό,τι ωφελεί τους άλλους. Να υπάρχει μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα που είχε κι ο Ιησούς Χριστός,

Φιλ 2, 1-5

Πώς ζούσαν οι πρώτοι χριστιανοί

Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μια καρδιά και μια ψυχή. Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά. Οι απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε. Και ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του. Δεν υπήρχε κανείς ανάμεσά τους που να στερείται τα απαραίτητα. Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, και έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων. Από αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του. Έτσι έκανε και ο Ιωσής, ένα λευίτης από την Κύπρο, που οι απόστολοι τον ονόμασαν Βαρνάβα, όνομα που μεταφράζεται «ο άνθρωπος της παρηγοριάς». Αυτός είχε ένα χωράφι, το πούλησε και έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των αποστόλων.

Πρ 4, 32-37

  • Εργασία στην τάξη

Αφού διαβάσετε τα κείμενα, αξιολογείστε τον τρόπο ζωής των πρώτων χριστιανών και καταγράψτε τις ιδέες σας. Στη συνέχεια, σε ομάδες, επινοήστε και παρουσιάστε στην τάξη μια σχετική φανταστική σκηνή ή παγωμένη εικόνα.  

 

iii.   Κλήρος και λαός

  • Ιδεοθύελλα  με τη λέξη «Κλήρος». Όλες οι απόψεις / ιδέες καταγράφονται στον πίνακα.

ü  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ

Η αυτοκρατορία, μέσα στην οποία ταξίδευαν οι πρώτοι χριστιανοί ιεραπόστολοι, ήταν, ιδιαίτερα στο ανατολικό της τμήμα, μια αυτοκρατορία των πόλεων. Αυτό το γεγονός προσδιόρισε και την οργάνωση της πρώιμης Εκκλησίας. Βασική μονάδα ήταν η κοινότητα των πιστών κάθε πόλης. Σε κάθε κοινότητα, εκτός από το λαό (λαϊκούς) υπήρχαν μόνιμα στελέχη, οι ο επίσκοπος,  οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι που είχαν την ευθύνη της και αποτελούσαν τον κλήρο. Τα καθήκοντα των κληρικών ήταν ιερατικά, διοικητικά, πειθαρχικά, οικονομικά. Οι κληρικοί εκλέγονταν από τις κοινότητές τους και μπορούσαν να είναι έγγαμοι. Για τη συντήρησή τους εργάζονταν ασκώντας κάποιο επάγγελμα. Όταν αργότερα αυξήθηκαν τα καθήκοντά τους κι αυτό ήταν αδύνατο, καθιερώθηκαν εισφορές των χριστιανών.

Της κοινότητας προΐστατο ο επίσκοπος∙ τον επίσκοπο βοηθούσαν οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι. Ήδη στο τέλος του 1ου αιώνα αυτό το μοντέλο είχε καθιερωθεί σε αρκετά μέρη. Ο Άγιος Ιγνάτιος, επίσκοπος Αντιόχειας, περί το 107, στη διάρκεια του ταξιδιού του στη Ρώμη γράφει: «Κανείς ας μην επιτελεί τα πράγματα που αφορούν την Εκκλησία χωρίς τον επίσκοπο …  Εκεί όπου βρίσκεται ο επίσκοπος, εκεί πρέπει να βρίσκεται και ο λαός, όπως ακριβώς εκεί που βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός εκεί είναι και η καθολική  Εκκλησία». 

  • Εργασία σε ομάδες

ΘΕΜΑ: «Κλήρος: απρόσωπη εξουσία ή πατρική διακονία;»

(Α’  ΟΜΑΔΑ:  Η Καινή Διαθήκη για τον κλήρο,  Β’  ΟΜΑΔΑ: Από την πατερική παράδοση για τον κλήρο, Γ’  ΟΜΑΔΑ: Από την πατερική παράδοση για τον κλήρο,  Δ’  ΟΜΑΔΑ:  Λόγια σύγχρονων επισκόπων,Ε’  ΟΜΑΔΑ: Λόγια σύγχρονων επισκόπων).

 

  • Συζήτηση μετά την παρουσίαση της εργασίας των ομάδων

Ξαναβλέπουμε όσα καταγράφηκαν στην Ιδεοθύελλα. Όλα όσα επεξεργαστήκατε, σας κάνουν να αναθεωρείτε απόψεις που τυχόν διατηρείτε για τον κλήρο; Αν ναι, εξηγήστε με ποιον τρόπο και παρουσιάστε τις τυχόν νέες ιδέες σας.

iv.   Κοινοβιακός μοναχισμός. Η πνευματική αντίπολις

ü  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ

Από τους αναχωρητές στο κοινόβιο: Η εξέλιξη του μοναχισμού

Οι πρώτοι χριστιανοί που απομακρύνθηκαν από τον κόσμο –από τα μέσα του 3ου μ.Χ. αι.-  σε απομονωμένες περιοχές αναζητώντας την απόλυτη αφιέρωση στον Θεό, ονομάζονται αναχωρητές ή ερημίτες. Τον 4ο αι., παρά τη ραγδαία εξάπλωση του Χριστιανισμού και την εντυπωσιακή αύξηση του αριθμού των Χριστιανών η χριστιανική πνευματικότητα είχε αρχίσει να εκπίπτει. Μεγάλες ομάδες ασπάζονταν τον Χριστιανισμό, χωρίς όμως να συμμερίζονται το χριστιανικό πνεύμα. Επιπλέον πολλοί χριστιανοί συμμαχούσαν με την κρατική εξουσία και απομακρύνονταν από τη χριστιανική ζωή των πρώτων αιώνων. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες πολλοί πιστοί εγκατέλειπαν τον κόσμο και αναχωρούσαν σε ερημικούς τόπους για να αφιερωθούν στην προσευχή και τη μετάνοια. Ο μοναχισμός δηλαδή αναδείχθηκε ως κίνημα διαμαρτυρίας προς το κοσμικό φρόνημα που φαινόταν να εισβάλλει στην Εκκλησία μετά την αναγνώριση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας. 

         Ο τόπος στον οποίο γεννήθηκε και από τον οποίο εξαπλώθηκε ο αναχωρητικός μοναχισμός ήταν η Αίγυπτος. Οι πρώτοι αναχωρητές κατέφευγαν κυρίως γύρω από την κοιλάδα του Νείλου. Κύριος εκπρόσωπος και σύμβολο του αναχωρητισμού στην έρημο της Αιγύπτου είναι ο Μέγας Αντώνιος (251-355) που αφού μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του σε συνθήκες απομόνωσης, προσευχής και νηστείας. Ο μοναχισμός γρήγορα διαδόθηκε στην παρακείμενη Παλαιστίνη και από εκεί στη Συρία. 

        Οι κατοικίες των ασκητών διαμορφώνονταν με πρόχειρα υλικά, ικανά να προσφέρουν μια στοιχειώδη προστασία από τις ακραίες αλλαγές της θερμοκρασίας στην έρημο. Στην Άνω Αίγυπτο πιθανώς ένα απλό καλύβι ήταν αρκετό για να αντιμετωπίσει ο αναχωρητής τις αλλαγές της θερμοκρασίας, αλλά στην Κάτω Αίγυπτο με τις συχνότερες βροχοπτώσεις, η ανάγκη για μια πιο στέρεη κατοικία ήταν μεγαλύτερη. Ένα από τα πλέον πρόσφορα καταλύματα ήταν τα σπήλαια και οι σκεπασμένοι βράχοι.  Τα κελιά χτίζονταν με απλές τεχνικές από τους ίδιου τους μοναχούς.

        Η αύξηση των αναχωρητών και η εγκατάστασή τους γύρω από τα ερημητήρια των διάσημων για την αρετή τους και την πίστη τους αναχωρητών οδήγησε σε μια νέα μορφή μοναχικής ζωής, τη λαύρα∙ συγκροτήματα δηλαδή από οικήματα μοναχών που συνδέονταν μεταξύ τους.  Η λαύρα οδήγησε σταδιακά στον κοινοβιακό μοναχισμό.  

         Το Κοινόβιο (από την ελληνική λέξη κοινόβιος, που σημαίνει κοινή ζωή, παράγεται από το κοινός και βίος) και οργανωτής θεωρείται ότι είναι ο Παχώμιος (290-348), ο οποίος είχε αρχίσει την πνευματική του «δοκιμασία» ως ερημίτης. Το Κοινόβιο ήταν στην κυριολεξία μια κοινή ζωή. Όλοι οι μοναχοί έχουν ομοιόμορφη ενδυμασία, κάνουν κοινή προσευχή και συμμετέχουν όλοι στις εργασίες για την κάλυψη των αναγκών του κοινοβίου.           

         Ο μεγάλος νομοθέτης της ασκητικής ζωής ήταν ο Μέγας Βασίλειος καθώς καθόρισε τους κανόνες λειτουργίας του.

  • Εργασία σε ομάδες

ΘΕΜΑ: «Διερευνώντας τον χριστιανικό μοναχισμό»

(Α’ ΟΜΑΔΑ: Μοναχοί και εργασία,, Β’ ΟΜΑΔΑ: Κοινοβιακός μοναχισμός και Μέγας Βασίλειος, Γ’ ΟΜΑΔΑ: Για τον Εφραίμ τον Σύρο,, Δ’ ΟΜΑΔΑ: Για τον Απολλώνιο, Ε’ ΟΜΑΔΑ: Λόγοι σύγχρονων ορθόδοξων μοναχών).

  • Συζήτηση στην ολομέλεια

Μερικοί χαρακτηρίζουν τον μοναχισμό ως «φυγή από τον κόσμο». Μετά από όλα όσα επεξεργαστήκατε, ποια είναι η γνώμη σας;

 

 

 

  • Εργασία για το σπίτι

α)  Σύνταξη κειμένου: Το γράμμα ενός μοναχού που περιγράφει τη ζωή σε ένα αιγυπτιακό κοινόβιο του 4ου αι.

β)  Αναζητήστε και παρουσιάστε στοιχεία για τα άμφια και εμβλήματα του ορθόδοξου κλήρου.

γ)  Γράψτε ένα γράμμα που να απευθύνεται προς τον επίσκοπο της πόλης ή της περιφέρειάς σας.