logkair

 

                                                                                   ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου η διαδικτυακή ημερίδα του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ» που έγινε με αφορμή την γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

Το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στα 1700 χρόνια από την Α΄ (325-2025) Οικουμενική Σύνοδο. Μίλησαν ο κ. Δημήτριος Μόσχος, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ, με θέμα «Συνοδικότητα, Δημοκρατία και Χάρισμα στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Η σημασία τους σήμερα», όπου τόνισετη σημασία αυτού καθ’ αυτού του γεγονότος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ως αναβίωσης του δημοκρατικού στοιχείου στο ρωμαϊκό δημόσιο βίο (που είχε πια αρκετά υποχωρήσει τον 4ο αιώνα) που, όμως, έγινε με τους όρους της χαρισματικής εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό και ο σύγχρονος της Συνόδου ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας το συγκρίνει με την Πεντηκοστή. Αυτό, υποστήριξε ο κ. Μόσχος, έχει ιδιαίτερη σημασία για μας σήμερα, αφού μας δείχνει ότι η έννοια του χαρίσματος στη χριστιανική ζωή δεν απορρίπτει αλλά ανακαινίζει την πολιτική και ειδικά τη συμμετοχική και δημοκρατική μορφή της στην προοπτική των εσχάτων.

Ο δεύτερος στη σειρά ομιλητής κ. Θεόδωρος Γιάγκου, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, στην εισήγησή του με θέμα: «Από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Σύνοδο της Κρήτης. Η παράλληλη θεματολογία», παρουσίασε την κοινή θεματολογία, καθώς και πτυχές του Συνοδικού Θεσμού, έτσι όπως αυτός εκφράστηκε στην Α´ Οικουμενική Σύνοδο και στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη 2016). Τα θέματα του γάμου μετά τη χειροτονία και της εορτής του Πάσχα απασχόλησαν αμφότερες τις Συνόδους. Σήμερα η εορτή του Πάσχα επανέρχεται στη θεολογική επικαιρότητα με δεδηλωμένη την πρόθεση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να υιοθετήσει όσα αποφασίστηκαν στην Σύνοδο της Νικαίας. Για την Ανατολική Εκκλησία, ο κοινός εορτασμός θα διευκολύνει ποιμαντικά το ορθόδοξο πλήρωμα, κυρίως αυτό που ευρίσκεται στις χώρες της λεγομένης Διασποράς, αλλά και τις οικογένειες που έχουν συνάψει μικτό γάμο, προφανώς με Ρωμαιοκαθολικούς, Προτεστάντες, Αγγλικανούς. Στην εισήγηση, επίσης, έγινε λόγος και για τη συμβολή του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και ειδικότερα για τη σύνταξη του Μηνύματός της.

Τελευταίος ομιλητής του Α΄ Μέρους ήταν ο BasiliusGroen, Καθηγητής στο Γκράτζ της Αυστρίας και στο Ποντιφικό Ινστιτούτο με τίτλο: «Ο Συνοδικός θεσμός στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Μια νέα θεώρηση». Στην εισήγησή του περιέγραψε πόση έμφαση, δίνει πλέον η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στη συνοδικότητα μέσω μιας παγκόσμιας Συνοδικής Διαδικασίας. Συγκεκριμένα ο κ. Groen αναφέρθηκε στις Επισκοπικές Σύνοδοι του 2023 και 2024 στη Ρώμη που συζητήθηκαν θέματα όπως η συμμετοχή γυναικών με δικαίωμα ψήφου, η ισότιμη συμμετοχή όλων των συμμετεχόντων, κληρικών και λαϊκών και η παρουσία εκπροσώπων άλλων Εκκλησιών στις συζητήσεις και άλλα ακανθώδη ζητήματα όπως η κακοποίηση, των διακρίσεων κατά των γυναικών, η κατάχρηση εξουσίας, η ανάγκη για μια ολοκληρωμένη οικολογία και η ανάγκη για εκκλησιαστική ανανέωση. Τέλος, αναφέρθηκε τόσο στις εντάσεις που προκάλεσε η Συνοδικότητα, ειδικά στη Γερμανία, όσο και στο διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών που συνεχίζεται με την ομάδα «Αγ. Ειρηναίος Λυώνος» η οποία εργάζεται πάνω στο θέμα των σχισμάτων και της ενότητας.

Το Β΄ Μέρος της Ημερίδας ήταν αφιερωμένο στα 15 χρόνια από την ίδρυση του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ».

Πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου Επίτιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ ο οποίος με θέμα: «Θρησκευτική παιδεία σε ένα σύγχρονο λαϊκό κράτος» αναφέρθηκε στην εποχή του απόλυτου αποπροσανατολισμού και πνευματικής αποχαύνωσης το μάθημα των Θρησκευτικών, απαλλαγμένο από τα κατηχητικά χαρακτηριστικά του, μπορεί να λειτουργήσει ως μια φωνή ελπίδας που θα αντιπαραθέσει στα σημερινά αδιέξοδα το όραμα μιας κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς και που θα αναζητήσει μια έντιμη διέξοδο ανάμεσα από τις παγίδες της απόλυτης ατομοκρατίας του “create your own myth” από τη μια μεριά και του ολοκληρωτισμού, στον οποίο οδηγεί ο φονταμενταλισμός από την άλλη.

            Δεύτερη στη σειρά ομιλήτρια ήταν η κα Κατερίνα Πενιρτζή, θεολόγος εκπαιδευτικός, με θέμα εισήγησης: «Δεκαπέντε χρόνια “ΚΑΙΡΟΣ”, δεκαπέντε χρόνια προσπάθειας και αγώνα για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης». Η εισηγήτρια αναφέρθηκε στις ζυμώσεις του «ΚΑΙΡΟΥ», στην ανάγκη του να διακονήσει μια ορθόδοξη ζωντανή θεολογία και τη θρησκευτική εκπαίδευση, με πρόταση θρησκευτικού μαθήματος, με θεμέλιο την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση και τον τρόπο που βιώνεται και εκφράζεται στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας, πλαισιωμένο με στοιχεία άλλων ομολογιών και θρησκειών, που μπορεί να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές χωρίς καμία διάκριση, να διερευνά απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα που διχάζουν την ανθρωπότητα και να συνεισφέρει στον αμοιβαίο σεβασμό, στην κατανόηση του διαφορετικού και στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η κα Πενιρτζή τόνισε πως ο «ΚΑΙΡΟΣ» κάνει προτεραιότητά του την ανάγκη των εκπαιδευτικών για επιμόρφωση προκειμένου να αναπτύξουν τις δεξιότητες που απαιτεί η αλλαγή, και οργανώνει πολλές και ποικίλες επιμορφωτικές δράσεις. Η δυναμική του παρουσία στον εκπαιδευτικό κόσμο είναι μια παρακαταθήκη για τον συνεχή αγώνα του για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης και για μια πολυεπίπεδη στήριξη των εκπαιδευτικών θεολόγων και δασκάλων.

Ο τρίτος ομιλητής κ. Γρηγόρης Μαυροκωστίδης, θεολόγος εκπαιδευτικός, με τίτλος εισήγησης: «Η γλώσσα της Θεολογίας και η γλώσσα των νέων στο σχολείο σήμερα», αναφέρθηκε στην ευθύνη της θεολογίας σήμερα, να συνομιλήσει με τους νέους, να αφουγκραστεί την κριτική, τα όνειρα  και την αγωνία τους. Να κάνει τη γλώσσα των νέων γλώσσα της θεολογίας. Να αναδείξει την βαθύτερη εσωτερική συνάφεια  της Βιβλικής και Πατερικής Θεολογίας με το ήθος των νέων, ως ήθος αγάπης και ελευθερίας. Να γνωρίσει τον άλλο, τον διαφορετικό. Να διαλεχθεί με την  επιστήμη, την τέχνη και τον πολιτισμό, τη βαθύτερη  ανάγκη της  ανθρώπινης ψυχής για μεταμόρφωση και δημιουργία. Η σάρκωση της αλήθειας σε κάθε εποχή δεν συνιστά  εκκοσμίκευση της θεολογίας άλλα πραγμάτωση και φανέρωση της αλήθειας για το Θεό και τον άνθρωπο που πρέπει να παραμένει το κέντρο.

Ακολούθησε γόνιμος διάλογος και η εκδήλωση έκλεισε με ένα βίντεο με φωτοστιγμές από την ίδρυση του Συνδέσμου το 2010 ως και τις τελευταίες συναντήσεις των μελών του το 2024.

Στο κανάλι του ΚΑΙΡΟΥ στο YouTube και στους κάτωθι συνδέσμους θα βρείτε τα βίντεο:

Α΄ Μέρος της Ημερίδας: https://www.youtube.com/watch?v=aNDlNCkpiIQ

Β΄ Μέρος της Ημερίδας: https://www.youtube.com/watch?v=0GULrSCwGYA

 

logkair

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ επί τη εκδημία του αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου

Λίγες ημέρες πριν, στις 25 Ιανουαρίου 2025, ανήμερα της μνήμης του μεγάλου δασκάλου και ιεράρχη της Εκκλησίας μας Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ένας άλλος μεγάλος εν ημίν δάσκαλος και ιεράρχης, αποχαιρέτησε τα πρόσκαιρα και επείγεται για τα αιώνια.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιανουλάτος, δεν είναι πια μαζί μας.

Με την απώλειά του όλοι νιώθουμε ότι λιγοστεύουμε, μια και η προσφορά του στην Εκκλησία και τη θεολογία της είναι ανεκτίμητη και σίγουρα δυσαναπλήρωτη.

Με μέγιστη θλίψη τον αποχαιρετούμε, αναλογιζόμενοι όλα όσα διδαχθήκαμε και ζήσαμε κοντά του, ευχόμενοι ο Κύριος της ζωής, ο Ιησούς Χριστός, να τον συμπεριλάβει στην χορεία των απ΄αιώνων Αγίων Του.

Οι σκέψεις μας βρίσκονται με τους ορθόδοξους αδελφούς μας της Αλβανίας, οι οποίοι καλούνται να αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους που ανέστησε την Εκκλησία τους από το μηδέν που την είχαν καταδικάσει δεκαετίες ολοκληρωτισμού και ανελευθερίας.

Ο Αναστάσιος, όμως, δεν θα λείψει μόνο από εμάς τους Ορθόδοξους. Είμαστε βέβαιοι ότι μαζί με εμάς θρηνούν όλοι οι αδελφοί, χριστιανοί και μη, που τον γνώρισαν και γεύτηκαν από τους καρπούς του ανοιχτού, ανεξίθρησκου, ελεήμονος και σοφού πνεύματός του.

Ας έχουμε την ευχή του.

Για το ΔΣ του θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός»

Ο Πρόεδρος                                                     Ο Γραμματέας

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ
gjre

Το περιοδικό ΕλΘΕ (Ελληνική Έκδοση για τη Θρησκευτική Εκπαίδευση) / GjRE (Greek Journal of Religious Education) είναι μία διεθνής επιστημονική περιοδική έκδοση με αξιολόγηση (peer-review) που έχει έδρα στην Ελλάδα και ανήκει στον Πανελλήνιο Θεολογικό Σύνδεσμο «ΚΑΙΡΟΣ -για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης». Δημοσιεύει άρθρα στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα σχετικά με την Θρησκευτική Εκπαίδευση, την Παιδαγωγική και τη Θεολογία.

περισσότερα...

×

Προειδοποίηση

Error loading component: com_users, Component not found.

Φύλλο Εργασίας Α1, 2

ΤΑΞΗ: Α΄ Γυμνασίου

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ:  Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε

ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ: ΙΙ.  Η Εκκλησία ανοίγεται και εξαπλώνεται

 

  1. Το άνοιγμα της χριστιανικής πίστης στον κόσμο
  • Εργασία σε ομάδες

ΘΕΜΑ:  Η εξάπλωση του Χριστιανισμού στον κόσμο

(Α’ ΟΜΑΔΑ: Η μετάδοση του Χριστιανισμού στον εθνικό κόσμο, Β’ ΟΜΑΔΑ: «Ο Θεός άνοιξε την πόρτα της πίστης και στους εθνικούς», Γ’ ΟΜΑΔΑ: Όλοι ίσοι, όλοι ένας, Δ’ ΟΜΑΔΑ: Η μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου, Ε’ ΟΜΑΔΑ: Οι περιοδείες του Αποστόλου Παύλου)

  1. Από τους διωγμούς και το μαρτύριο στην νομιμοποίηση του Χριστιανισμού

 

ü  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ

 Οι διωγμοί κατά των Χριστιανών

Αρχικά το ρωμαϊκό κράτος έδειξε αδιαφορία για τον Χριστιανισμό, επειδή τον θεωρούσε μια ιουδαϊκή αίρεση. Βλέποντας όμως ότι γίνονταν χριστιανοί άνθρωποι που κατείχαν ανώτερες θέσεις στη ρωμαϊκή κοινωνία, οι αρχές άρχισαν να θορυβούνται. Η κατάσταση χειροτέρεψε προς τα τέλη του 1ου αι., όταν ο αυτοκράτορας Δομιτιανός απαίτησε να λατρεύεται από τους Ρωμαίους υπηκόους ως Κύριος και Θεός. Οι χριστιανοί αρνήθηκαν την αυτοκρατορική λατρεία κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγούνται στο μαρτύριο. Παράλληλα, η ραγδαία αύξηση του αριθμού των χριστιανών, αλλά και το νέο ήθος που πρόβαλλαν με τη ζωή τους θεωρήθηκε ως κίνδυνος για το ρωμαϊκό κράτος.

            Οι διωγμοί στην αρχή δεν ήταν ούτε συνεχείς ούτε εκτείνονταν σε όλη την αυτοκρατορία, καθώς οι διοικητές των επαρχιών και η «κοινή γνώμη» ήταν αυτοί που τους προκαλούσαν. Από την εποχή του Δεκίου, όμως, και μετά έχουμε συστηματικό διωγμό, για πολλά χρόνια και με βάση ειδικά διατάγματα που ίσχυαν σε όλο το κράτος. Τα διατάγματα ζητούσαν να κάνει ο κάθε πολίτης ομολογία πίστης στην επίσημη θρησκεία του κράτους, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τη νομιμοφροσύνη του. Επιτροπές από κρατικούς υπαλλήλους έπρεπε να ελέγξουν την πίστη του καθενός. Μετά τον έλεγχο οι πολίτες εφοδιάζονταν με πιστοποιητικό ομολογίας πίστεως στην κρατική θρησκεία.

          Στη διάρκεια των διωγμών, εκτός από τις δημεύσεις περιουσιών, τις εξορίες, τις καταστροφές των ναών, πολλοί χριστιανοί υποβάλλονταν σε σκληρά και απάνθρωπα μαρτύρια. Χιλιάδες μάρτυρες θανατώθηκαν στις φυλακές ή ρίχτηκαν σε στάδια για να γίνουν βορά άγριων θηρίων. 

  • Εργασία με εικόνα

       ALEΞΑΜΕΝΟC CΕΒΕΤΕ ΘΕΟΝ

Πρόκειται για ένα αδικογράφημα πάνω σε τοίχο που χρονολογείται λίγο μετά το 200 μ.Χ. Βρέθηκε στα ανάκτορα του Παλατίνου λόφου της Ρώμης, σε θάλαμο που οι αρχαιολόγοι χαρακτηρίζουν ως στρατώνα της ανακτορικής φρουράς ή σχολείο-λύκειο όπου φοιτούσαν έφηβοι ευγενών οικογενειών.

Αφού παρατηρήσετε προσεκτικά το σκίτσο, απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις:

-       Τι βλέπεις;

-       Τι σκέφτεσαι γι’ αυτό που βλέπεις; 

-       Τι είναι αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι;

 
 

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

…………………………………………………..

 

 

ü  ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ

Το τέλος των διωγμών

[…] Έφυγε από τους ανθρώπους κάθε φόβος που προερχόταν από αυτούς οι οποίοι προηγουμένως τους καταπίεζαν, τελούσαν λαμπρές και πανηγυρικές γιορτές, όλα ήταν γεμάτα από φως, έβλεπαν γύρω τους όλοι, που προηγουμένως ήταν στενοχωρημένοι, γελαστά πρόσωπα. Όλοι μαζί έψαλαν ύμνους στις πόλεις και στην ύπαιθρο, πρώτα στον Θεό που βασιλεύει παντού, γιατί αυτό τώρα είχαν μάθει, και έπειτα ευγνωμονούσαν τον ευσεβή βασιλιά (Κωνσταντίνο) και τα αγαπημένα στο Θεό παιδιά του.

Ευσέβιου, Εκκλησιαστική Ιστορία 10,9, 7

Το Διάταγμα των Μεδιολάνων

Το υπέγραψαν το 313 μ.Χ. οι συναύγουστοι Κωνσταντίνος και Λικίνιος για την κατάπαυση των διωγμών κατά των Χριστιανών και την ελεύθερη άσκηση της λατρείας τους σύμφωνα με την πίστη τους. 

Εδώ και πολύν καιρό, έχοντας αποφασίσει ότι δεν πρέπει να απορρίπτεται η ελευθερία της θρησκείας και πως πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στη βούληση του καθενός να υπηρετεί τα θεία πράγματα σύμφωνα με την προαίρεσή του, παραγγείλαμε στους χριστιανούς να φυλάνε την πίστη της θρησκείας τους […] Όταν εγώ, ο Αύγουστος Κωνσταντίνος, κι εγώ, ο Αύγουστος Λικίνιος, με καλούς οιωνούς ήρθαμε στα Μεδιόλανα και συζητήσαμε όλα όσα αφορούν την ωφέλεια του δημοσίου, ανάμεσα στα άλλα μέτρα που κρίναμε ότι θα είναι επωφελή σε όλους από πολλές απόψεις, αποφασίσαμε κατά πρώτο και κύριο λόγο να διατάξουμε να εξασφαλιστεί η τιμή και ο σεβασμός προς το Θείο, δηλαδή να δώσουμε και στους χριστιανούς και σε όλους την ελευθερία να ακολουθήσουν όποια θρησκεία θέλουν, έτσι ώστε, όποια κι αν είναι η θεότητα και η ουράνια δύναμη, να μπορέσει να είναι ευμενής και σε μας τους ίδιους και στους υπηκόους μας […] Ήταν λοιπόν φυσικό να θεωρήσουμε καλό να εκδώσουμε αυτή τη διαταγή, για να αφαιρεθούν εντελώς οι όροι που υπήρχαν σε προηγούμενα έγγραφα σχετικά με τους χριστιανούς, όροι οι οποίοι ήταν σκληροί και ξένοι στην πραότητά μας. Τώρα ελεύθερα και απλά μπορεί καθένας από εκείνους που πρεσβεύουν τη θρησκεία των χριστιανών να τη διατηρεί χωρίς καμιά ενόχληση […] Έχουμε δώσει στους χριστιανούς ελεύθερη και απεριόριστη εξουσία να επιμελούνται τη θρησκεία τους […] Έχει δοθεί η εξουσία αυτή και σε όσους άλλους θέλουν να ακολουθούν τη λατρεία και θρησκεία της αρεσκείας τους, κατά τρόπον ώστε να μπορεί καθένας να προτιμά και να υπηρετεί οποιανδήποτε θρησκεία θέλει. Αυτό γίνεται, για να μη φαίνεται ότι κάποια λατρεία ή θρησκεία μειώνεται στο ελάχιστο από εμάς […] Με αυτό το λογισμό […] είθε να διαμένει σταθερή καθ’ όλο το χρόνο η θεία πρόνοια για εμάς, της οποίας εμπειρία είχαμε σε πολλές περιστάσεις. Για να μπορέσουν να μάθουν όλοι τις διατάξεις της νομοθεσίας αυτής […] είναι εύλογο η διαταγή αυτή να δημοσιευτεί παντού […] έτσι ώστε να μην ξεφύγει της προσοχής κανενός.

Ευσεβίου, Εκκλησιαστική Ιστορία Χ, 5, 1-14

  • Εργασία ανά θρανίο

Σκεφθείτε, συζητήστε, μοιραστείτε ιδέες και κρίσεις γύρω από τη σημασία του διατάγματος των Μεδιολάνων.

ü  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εξελίξεις μετά το διάταγμα των Μεδιολάνων

Όλα άλλαξαν. Οι χριστιανοί μπορούσαν να λατρεύουν χωρίς εμπόδια το Θεό τους, χωρίς να στερούνται κανένα άλλο πολιτικό, κοινωνικό ή προσωπικό δικαίωμα (π.χ. ελευθερία, περιουσία, τιμή). Η Εκκλησία αναγνωρίστηκε νομικά ως κοινωνικός θεσμός υπό την προστασία του αυτοκράτορα. Καθιερώθηκε η Κυριακή ως αργία και απελευθερώθηκαν οι δούλοι. Επιστράφηκαν στους κατόχους τους οι περιουσίες και τα κτήματα που είχαν κατασχεθεί την περίοδο των διωγμών. Το δίκαιο άρχισε να επηρεάζεται από το χριστιανικό πνεύμα. Καταργήθηκε ο θάνατος με σταύρωση, ο στιγματισμός στο πρόσωπο και η πλήρης απομόνωση των φυλακισμένων.

  • Εργασία στην τάξη

Παρουσίαση σκηνής: «Χριστιανοί και εθνικοί στην αγορά μετά την ανακοίνωση του διατάγματος των Μεδιολάνων».

  • Εργασία για το σπίτι

Σύνταξη κειμένου: Από το ημερολόγιο ενός χριστιανού που αποφυλακίστηκε μετά την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων και περιγράφει τη ζωή του πριν και μετά από αυτό.