Πέτρος Βασιλειάδης* * Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ Βιβλιογραφική αναφορά / Reference: Βασιλειάδης, Π. (2020). ΚΑΙΡΟΣ και θρησκευτική εκπαίδευση από Ορθόδοξη θεολογική σκοπιά. Ελληνική Περιοδική Έκδοση για τη Θρησκευτική Εκπαίδευση /Greek Journal of Religious Education, 3(1), 117-126.
Προοίμιο. Επιθυμώντας να συμβάλω τιμητικά στα 10 χρόνια λειτουργίας του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης, επέλεξα να καταθέσω την προβληματική και την εμπειρία που απέκτησα τα 30 τελευταία χρόνια επίσημης θεσμικής ενασχόλησής μου με την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Θεολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, ένα προνομιακό διαχριστιανικό δίκτυο πανεπιστημιακής, εκκλησιαστικής και δημόσιας θρησκευτικής εκπαίδευσης, γνωστό με το ακρωνύμιο WOCATI. Θα εστιάσω, με άλλα λόγια τη συμβολή μου στην Ορθόδοξη θεολογική θεώρηση της δημόσιας θρησκευτικής εκπαίδευσης, στον χώρο δηλαδή που κατά κύριο λόγο δραστηριοποιείται ο ΚΑΙΡΟΣ. Θρησκευτική εκπαίδευση από Ορθόδοξη θεολογική σκοπιά. Η οπτική γωνία από την οποία οφείλει να εξετάζεται η θρησκευτική εκπαίδευση, τουλάχιστον στην Ορθόδοξη παράδοση αλλά όχι μόνο, είναι η θεολογία. Εντούτοις, η σπουδαιότητα της θεολογίας δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη την υπαγωγή σε μια «θεολογία εκ των άνω» σε βάρος μιας «θεολογίας εκ των κάτω». Όπως βεβαιώνει σαφώς ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, «θεολογία χωρίς δράση είναι θεολογία του Διαβόλου». Η θεολογική αυτή θεμελίωση είχε ως αποτέλεσμα την βαθύτατη επίγνωση στο χριστιανικό κόσμο, και ιδίως παραδοσιακά στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ανατολής, ότι η θεολογική εκπαίδευση αποτελεί θεμελιώδες συστατικό για τη ζωή και την αποστολή της Εκκλησίας. Άλλωστε, ήδη από την αρχή της ύπαρξής της η Εκκλησία ποτέ δεν κατανόησε την ύπαρξή, την ζωή, και τις δραστηριότητές της, χωρίς αναφορά στη θεολογία. Μολονότι όλες οι μορφές θεολογικής εκπαίδευσης διαμορφώθηκαν με βάση τις ποικίλες θρησκευτικές, εκπαιδευτικές, κοινωνικές, πολιτικές και ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζούσε η Εκκλησία, εντούτοις παραδοσιακά αυτή εκδηλωνόταν κατά κύριο λόγο εντός της ευχαριστιακής κοινότητας των πιστών. Ακόμη και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ήταν αναγκαίο να αναπτυχθούν εκτός του λειτουργικού πλαισίου, όπως π.χ. η Σχολή της Αλεξάνδρειας (Κλήμης, Ωριγένης, κλπ), αυτά πότε δεν παρέβλεψαν την ευχαριστιακή-κοινωνική διάσταση.....
