Χολαργός 26-7-2014
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του Δ.Σ *
[* ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ : Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια πρώτη αντίδραση , διαμαρτυρία - κριτική στις πρακτικές του Δ.Σ της ΠΕΘ, όπως αποτυπώνονται σε δημοσιεύματα του τελευταίου τεύχους του περιοδικού «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», στα οποία θέτουν προ των ευθυνών τους(sic) τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά Σύνοδο για το μάθημα των Θρησκευτικών, εγκαλείται ο μητροπολίτης Θερμοπυλών και διευθυντής του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος επειδή έχει μετατρέψει το Διορθόδοξο Κέντρο σε «πολυθρησκευτικό και διαθρησκειακό» και φυσικά συκοφαντείται για μια άλλη φορά ο σύλλογός μας και το σύνολο των μελών του. Ελάχιστη οφειλή στο κόσμο που μας παρακολουθεί μια απάντηση στα «νέα» ήθη που εισάγουν οι «νέοι» άνθρωποι του Δ.Σ της ΠΕΘ αλλά και υπόσχεση για τη διαφύλαξη του ορθόδοξου ήθους, που συνεχώς το τελευταίο καιρό παραποιείται και νοθεύεται, από κάποιους που νομίζουν ότι έχουν την αποκλειστικότητα στην αυθεντική έκφρασή του]
Όπως είναι γνωστό, ο Σύλλογός μας στις αρχές του τρέχοντος έτους οργάνωσε διήμερο εκπαιδευτικών εκδηλώσεων προς τιμήν των Τριών Ιεραρχών που περιλάμβανε ακαδημαϊκές εισηγήσεις και βιωματικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς από εξειδικευμένους επιστήμονες (Πανεπιστημιακούς, Σχολικούς Συμβούλους κλπ.) στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Μονή Πεντέλης.
Η εκδήλωση αυτή (στην οποία συμμετείχε μεγάλο πλήθος εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα) προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, η οποία με επιστολή της προς τον Διευθυντή του Διορθοδόξου Κέντρου Μητροπολίτη Θερμοπυλών κ.κ. Ιωάννη, που μάλιστα δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Κοινωνία» (τ. Ιανουαρίου-Μαρτίου 2014, σ. 22-24). Στο κείμενο της επιστολής τα μέλη μας αποκαλούνται σε (απαξιωτικά) εισαγωγικά «εκσυγχρονιστές» πού «προχώρησαν απροκάλυπτα στη διάσπαση του θεολογικού κόσμου» με μοναδικό σκοπό «την προώθηση συγκεκριμένου σχεδιασμού για το θρησκευτικό μάθημα που ήδη υλοποιείται με την πιλοτική εφαρμογή... νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά» που αναζητά την αλήθεια όχι μόνο στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό αλλά και στην «πολυθεΐα των ειδώλων». Οι συντάκτες της επιστολής εγκαλούν τον Πανιερώτατο ότι επέτρεψε τη διεξαγωγή της συγκεκριμένης εκδήλωσης του Συλλόγου μας αλλά και άλλων παρόμοιων στο Διορθόδοξο Κέντρο με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση ότι το Διορθόδοξο Κέντρο «μεταβάλλεται δια των ?εκσυγχρονιστών? σε Κέντρο ?Πολυθρησκευτικό? και ?Διαθρησκειακό?» ενώ ταυτόχρονα τον προειδοποιεί ότι αν δεν υπάρξει «ξεκάθαρη στάση απέναντι σε όσους απεργάζονται σχέδια αποχριστιανοποίησης της παιδείας μας» θα είναι συνυπεύθυνος «για την απώλεια της Ορθόδοξης χριστιανικής αυτοσυνειδησίας των ερχόμενων γενεών» και καταλήγουν επικαλούμενοι την ποιμαντική του παρέμβαση, ώστε τα μέλη μας να αποσύρουν το Πρόγραμμα Σπουδών.
Απέναντι στο κείμενο αυτό ο Σύλλογός μας έχει υποχρέωση απέναντι στα μέλη του αλλά και στο σύνολο του θεολογικού κόσμου να καταθέσει κάποιες παρατηρήσεις:
Α. Η επιμονή των συντακτών της επιστολής της ΠΕΘ να συνδέουν το λόγο ίδρυσης του Συλλόγου μας (που αποτελεί καρπό ζυμώσεων πολλών ετών) με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι βολική για τους ιδίους, αφού αποκρύπτει τις βαρύτατες ευθύνες για συμπεριφορές και πολιτικές που σημάδεψαν όχι μόνο την ΠΕΘ αλλά και τον δημόσιο λόγο του θεολογικού κόσμου για τη θρησκευτική εκπαίδευση για πολλά χρόνια και τελικά ώθησαν ή και ανάγκασαν, ένα σημαντικό μέρος της Ένωσης να συνεργασθεί για τη δημιουργία του συλλόγου «ΚΑΙΡΟΣ- για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης», δεν είναι όμως βολική για την ιστορική αλήθεια. Ας μην κατηγορούν λοιπόν κάποιους ως διασπαστές αλλά ας κάνουν επιτέλους μια αυτοκριτική για τις πρακτικές της Ενώσεως-επί σειράν ετών-αλλά και για το δικό τους σημερινό εξόχως διασπαστικό και διχαστικό λόγο.
Β. Οι βαρύτατα συκοφαντικοί ισχυρισμοί για «δήθεν» (sic!) εκπαιδευτικά εργαστήρια, «πολυθεΐα ειδώλων» κττ δημιουργούν οδυνηρή εντύπωση αλλά και σοβαρό προβληματισμό για μια ένωση που διατείνεται ότι εκφράζει το σύνολο των ανθρώπων που καλούνται καθημερινά να διδάξουν όχι μόνο τη θυσιαστική αγάπη ακόμη και προς τον εχθρό, αλλά και τη διανοητική εντιμότητα και την ουσιαστική σπουδή της αλήθειας. Αντί αυτών διασαλπίζεται η εμπάθεια και η αυθάδεια προς πολιούς συναδέλφους, ειδικευμένους καθηγητές ή επισκόπους που εκφράζουν με το λόγο τους και τη σκέψη τους μια διαφορετική προσέγγιση κοινών θεμάτων.
Γ. Η εμπάθεια είναι εμφανής και στη συνεχή στρεβλωτική σύνδεση του συνόλου του έργου του Συλλόγου μας με μεμονωμένες, εκτός συναφείας, φράσεις από το νέο Πρόγραμμα Σπουδών και τον Οδηγό Εκπαιδευτικού (δηλαδή από ένα σύνολο 450 περίπου σελίδων!) που γίνεται στην επιστολή, ακόμη και αν η συγκεκριμένη διήμερη εκδήλωση για την οποία «εγκαλείται» το Διορθόδοξο δεν αφορούσε άμεσα στο νέο Πρόγραμμα ? λεπτομέρεια για τους εισαγγελείς της ΠΕΘ! Το Πρόγραμμα προφανώς δεν ήταν δημιουργία ενός Συλλόγου ή ομάδας, ή εταιρείας, αλλά από μέλη μιας κρατικής Επιτροπής που επιλέχθηκαν από Μητρώο Αξιολογητών όχι ως μέλη του ΚΑΙΡΟΥ ή οποιασδήποτε άλλης ένωσης, αλλά με κριτήριο την ειδίκευση και τo έργο τους. Έτσι, η παρότρυνση «να το αποσύρουν» στερείται τουλάχιστον λογικής, εφόσον αυτό αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας.
Τα παραπάνω σχόλια αφορούν φυσικά στην ίδια την ΠΕΘ και δεν θα έχρηζαν δημόσιας επισήμανσης από εμάς, αν δεν οδηγούσαν με φυσική συνέπεια στο τελευταίο σημείο που είναι και το σοβαρότερο.
Δ. Οι συντάκτες της επιστολής επιδιώκουν όχι να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα σε ένα δημόσιο διάλογο, αλλά μάλλον να στιγματίσουν και τελικά να εκφοβίσουν οποιονδήποτε εργάζεται ή συμβάλλει ώστε να διατυπώνεται λόγος διαφορετικός από των ιδίων που αναιρεί τη μονοφωνία και τον δογματισμό. Αυτή η πρόθεση, της αντιδημοκρατικής δηλαδή φίμωσης, απάδει απολύτως και προς τον κεντρικό πυρήνα της αλήθειας του Ευαγγελίου (το σημαντικώτερο), αλλά και προς τη σύγχρονη πραγματικότητα μέσα στην οποία καλείται να δράσει όποιος διδάσκει το δρόμο προς τη θρησκευτική αυτογνωσία νέων ανθρώπων (και προφανέστατα όχι μόνο ο Χριστιανός). Συνάδει, όμως, δυστυχώς, με μερίδα ανθρώπων που διεκδικούν λόγο για τη θρησκευτική αγωγή (και γενικότερα δημόσιο λόγο χριστιανικά και εκκλησιαστικά αυτεπιγραφόμενο) μέσα από φωνασκίες, απειλές για νομικά μέτρα, αναθέματα, εισαγγελικές ιερεμιάδες, πολιτικούς εκβιασμούς, διοικητικές παρεμβάσεις στη σχολική αίθουσα κλπ., εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η άσκηση εξωτερικής ή εσωτερικής βίας θα υποχρεώσει τον σύγχρονο άνθρωπο και ειδικά τον μαθητή να ακούσει τον λόγο της Εκκλησίας. Δεν είναι τυχαίο, ίσως, ότι η μοναδική εξωτερική μαρτυρία που επικαλούνται για την επικύρωση των λόγων τους είναι τα γραφόμενα επισκόπου της Εκκλησίας της Ελλάδος που ύμνησε τον χουντικό καταδικασμένο δολοφόνο Ντερτιλή και χαρακτήρισε τη γνωστή «Χρυσή Αυγή» ως «γλυκιά ελπίδα για τον ελληνικό λαό». Αυτή λοιπόν τη «θεολογία» αντιπαραθέτει η ΠΕΘ για να καταλύσει την «πολυθεΐα των ειδώλων» που (ψευδέστατα) ισχυρίζεται ότι προωθεί ο Σύλλογός μας;
Πιστεύουμε ότι το ήθος και ύφος της επιστολής της ΠΕΘ δεν εκφράζει το σύνολο των μελών της (ενδεχομένως να μην εκφράζει και το σύνολο του Διοικητικού της Συμβουλίου). Πολύ περισσότερο, όμως, είμαστε βέβαιοι ότι δεν εκφράζει το σύνολο των ανθρώπων που μοχθούν στη σχολική αίθουσα, το πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, αλλά και το κελλί και το θυσιαστήριο, ώστε να διδαχθούν οι νέοι άνθρωποι την ουσιαστική ανακάλυψη, βίωση και επεξεργασία της Χριστιανικής τους εμπειρίας και ταυτότητας, αλλά, τα τελευταία χρόνια πλέον, να διδαχθούν και οι μη Χριστιανοί την ίδια πορεία για τη δική τους ταυτότητα μέσα και από την κατανόηση της εμφορούμενης από τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ιστορίας και ταυτότητας της χώρας στην οποία ζουν. Με αυτούς τους ανθρώπους συμπάσχουμε και συνεργαζόμαστε, ώστε η «αλήθεια του Χριστού» να μην είναι «δεδομένη» με την έννοια ότι την διαχειριζόμαστε όπως θέλουμε, αλλά «παραδεδομένη», ώστε να την ανακαλύπτουμε, να την διακονούμε και να επιτρέπουμε να μετέχουν στη χαρά της και άλλοι, σε μια εποχή, που δυστυχώς πολλές φορές, η αλήθεια χρησιμοποιείται ως προπέτασμα φανατισμού και προβάλλεται ως διχαστικός λόγος.
Ο Πρόεδρος Ο Αντιπρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Α. ΑργυρόπουλοΣ Μ. Κωνσταντίνου Γ. ΠαπαδόπουλοΣ
Τα Μέλη
Θ. Γιάγκου
Δ. ΜόσχοΣ
Π. ΥφαντήΣ
Θ. ΑμπατζίδηΣ
Γ. ΜαυροκωστίδηΣ
Β. ΞυδιάΣ
