Η πιο αφιλάνθρωπη κρίση που σήμερα περνά το μάθημα των Θρησκευτικών (μτΘ)

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Δεν είναι μόνο η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) που θεώρησε αντισυνταγματικά τα Νέα Προγράμματα Σπουδών (ΝΠΣ), ούτε βέβαια και οι δύο περσινές. Είναι το μορμολύκειο του δογματισμού, ο οποίος άμεσα συνδέεται με τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, που επιβάλλει μια άκαμπτη ατομική στάση των οπαδών του κατηχητισμού, οπαδών που, σ’ ότι αφορά στον «αγώνα» που λένε πως κάμουν για «Ορθόδοξα Θρησκευτικά», εξυπηρετούν ιδεοληπτικές θέσεις, μη κάνοντας βήμα πίσω, καραδοκώντας στη γωνία του δρόμου για να συντρίψουν τους αντιπάλους τους. Στην προκειμένη περίπτωση των ΝΠΣ οι καλοί συνάδελφοι εμπειρογνώμονες που επί μια οκταετία σχεδόν με αυταπάρνηση, θεολογικό και εκκλησιαστικό ήθος δούλεψαν γι’ αυτά, τις τελευταίες ώρες λοιδορούνται με ανήκουστη για τα θεολογικά και τα εκκλησιαστικά δεδομένα απανθρωπία. Ακόμη και μητροπολίτης της Ελλαδικής Εκκλησίας χαρακτηρίζεται ως «παραφωνία» γιατί τόλμησε να μιλήσει για αυτοκριτική.


Γνωστά blog, ταγμένα όλα αυτά χρόνια της εφαρμογής των ΝΠΣ στην παραπληροφόρηση και την κινδυνολογία, για τον αυριανό ιστορικό της ελληνικής εκπαίδευσης, σίγουρο είναι πως θα του προσφέρουν ατράνταχτα τεκμήρια ανελεύθερης κι ανεξέλεγκτης θεολογικο-παιδαγωγικής θολούρας και αφασίας συνεπικουρούμενα, βέβαια, κι από δεκάδες ανώνυμα σχόλια άκριτου φανατισμού.

Περίκλειστοι στην ατομική τους ασφάλεια δεν λένε να καταλάβουν αυτό που έλεγε ο αλησμόνητος ΔΑΣΚΑΛΟΣ Νίκος Ματσούκας στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εποχή που άνοιγε ο διάλογος για το μάθημα των Θρησκευτικών, όταν σε άρθρο του για το σκοπό που οφείλει να έχει περιέγραφε τους δύο τεράστιους ογκόλιθους που το έχουν καταπλακώσει, τον ηθικισμό και απομονωτισμό από τις άλλες επιστήμες, γεγονός που κάμει το μτΘ μια «αφηρημένη ηθική διδασκαλία και αφηρημένη κατήχηση». Χρόνια τώρα, όσοι διδάσκουμε το μάθημα των Θρησκευτικών, πολλές είναι οι φορές που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτήν την τραγελαφική κατάσταση, διαδεδομένη τόσο στη σχολική κοινότητα όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο. Και, δυστυχώς, σήμερα υπάρχουν ακόμη οι υποστηρικτές ετούτης της νοοτροπίας, που πεισματικά θεωρούν τον κατηχητισμό και τον ηθικισμό «σωτήριες θεολογικές αλήθειες» και, που, δογματικά αποτελούν τη «βάση του θρησκευτικού μαθήματος», για δαύτους πάντα. Από χθες, όμως, στα χέρια τους  έχουν και τη δικαστική βούλα.

Τα παρακάτω τρία σκίτσα, αντλημένα από το περιοδικό Βημόθηρο (τεύχη 2-3), της καλής συναδέλφου Εύης Βουλγαράκη – Πισίνα, νομίζω πως δείχνουν το βαρύ κλίμα της πιο αφιλάνθρωπης κρίσης που σήμερα περνά το μτΘ.