Αθανασοπούλου - Κυπρίου, Σπυριδούλα

 

file:///C:/Users/george/Downloads/%CE%97%20%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82.pdf

Λαμβάνοντας υπόψη τις θέσεις του Γιαγκάζογλου στο άρθρο που έχει αναρτηθεί και τις θέσεις του Κούρτη (από το προφίλ του Αργυρόπουλου νομίζω) θα ήθελα απλώς να προσθέσω κάποιες σκέψεις επί του θέματος. 1) συμφωνώ με τη θέση του Κούρτη (αν την καταλαβαίνω σωστά) ότι κανένα μάθημα θρησκευτικών (μάθημα που στον τίτλο του έχει τη λέξη θρησκεία) δεν μπορεί (με βάση το Σύνταγμα) να είναι υποχρεωτικό για όλους (και θρησκειολογικό να γίνει δεν νομίζω ότι λύνεται το πρόβλημα των απαλλαγών) 2) το πρόβλημα είναι πώς θα ικανοποιήσουμε όλες τις ομάδες θρησκευόμενων ή άθρησκων (και αν αυτό γίνεται σε περίοδο οικονομικής κρίσης με την δυνατότητα παρακολούθησης διαφορετικών μαθημάτων) 3) η δυνατότητα απαλλαγής από το ένα μάθημα θρησκευτικών καταργεί την ισονομία (μαθητές /ριες διαφορετικών ταχυτήτων) 4) είναι αλήθεια πως αν είχαμε τη δυνατότητα να περέχουμε διαφορετικά μαθήματα θρησκευτικής εκπαίδευσης (ανάλογα με την θρησκευτική ή μη κουλτούρα των μαθητών), αυτό μπορεί να οδηγούσε στην καλλιέργεια του φανατισμού ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες (κίνδυνος που θα μπορούσε να αποφευχθεί μόνο αν τα διαφορετικά μαθήματα εποπτεύονταν από δημόσια ανεξάρτητη αρχή η οποία θα έλεγχε το περιεχόμενό τους ώστε αυτό να είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα 5) έτσι όπως είναι τα πράγματα (και πέρα από την ευρύτερη πολιτική και θεολογική συζήτηση) το μάθημα μπορεί να αλλάξει με καθαρό και ριζοσπαστικό τρόπο φυσιογνωμία (με βάση και όσα έχει προτείνει ο Αρβανίτης) και τουλάχιστον να ικανοποιήσει όσο γίνεται μεγαλύτερη μερίδα θρησκευόμενων και μη προσφέροντας κριτική εκπαίδευση στο πλαίσιο της συνταγματικής μας δημοκρατίας. Και βέβαια για όσους και όσες ένα τέτοιο μάθημα προκαλεί τη θρησκευτική τους συνείδηση να υπάρχει εναλλακτικό μάθημα που δεν θα έχει τη λέξη θρησκεία στον τίτλο του και το οποίο να παρακολουθούν υποχρεωτικά. (με αυτόν τον τρόπο λύνεται τουλάχιστον το πρόβλημα της ισονομίας). Και να πω την αλήθεια, όταν άκουσα την κυρία υπουργό να μιλάει, θα περίμενα να μην είναι ευαίσθητη (που καλά έκανε και ήταν) μόνο με το θέμα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης (και εγώ συμφωνώ ότι σε σχέση με την πίστη καμία δήλωση δεν πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά) αλλά και με το θέμα της εξασφάλισης της ισονομίας (το γεγονός ότι προφανώς ξέρει ότι δεν υπάρχουν λεφτά για εναλλακτικό μάθημα, δεν σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να μην αναδείξει στον πολιτικό του τουλάχιστον λόγο το θέμα της ισονομίας).

 

Αναρτώ και ένα παλαιότερο κείμενο για τη συζήτηση. Ευχαριστώ